یک کاپیتان در درون مستطیل سبز فوتبال وظایف سنگینی برعهده دارد. از طرفی کاپیتان‌های تیم‌های بزرگ نیز همواره زیر ذره‌بین کارشناسان و هواداران قرار داند. در باشگاه فوتبال آرسنال در بیست سال اخیر کاپیتان‌ها بزرگی را در رختکن خود داشته است.
کاپیتان های آرسنال
این تیم چه در دوران نه چندان موفق فعلی و چه در سال‌های طلایی آرسن ونگر همواره در ترکیب خود از بازیکنان باتجربه و استعدادهای جوان استفاده کرده است. اما در این میان بازوبند کاپیتانی گاهی اوقات بر دستان بازیکنانی نه چندان شایسته بسته شده است. چند روز پیش گرانیت ژاکا به‌عنوان جدیدترین کاپیتان اول باشگاه آرسنال معرفی شد. این انتخاب با حرف و حدیث‌ها و انتقاداتی نسبت به کادرفنی باشگاه و نفر اول آن یعنی اونا امری همراه بود. آرسنال در حال حاضر برای رده‌های بالا رقابت نمی‌کند و احتمالا امسال نیز مثل فصل‌های اخیر باید با تاتنهام، منچستریونایتد و چلسی برای کسب سهمیه لیگ قهرمانان اروپا مبارزه داشته باشد. در این مطلب، یازده کاپیتان اصلی تاریخ باشگاه آرسنال در دوران لیگ برتر را با یکدیگر مرور خواهیم کرد و آنها را از بدترین به بهترین رده‌بندی می‌کنیم.
۱۱. ویلیام گالاس
زمانی که در سال ۲۰۰۷ بازوبند کاپیتانی آرسنال به ویلیام گالاس داده شد، بسیاری از هواداران توپچی‌ها، بهت‌زده و ناامید شده بودند. از طرفی دیگر این بازیکن نیز برای ساکت کردن منتقدان این تصمیم نیز تلاش زیادی انجام نداد. انتقال گالاس از چلسی، رقیب همشهری، به آرسنال و پیوستن اشلی کول به آبی‌ها، خود به اندازه کافی برای هواداران غیرقابل تحمل بود. یکی از لحظات به‌یادمانده از دوران سیاه کاپیتانی گالاس در آرسنال به تساوی ۲-۲ تیم برابر بیرمنگهام در سال ۲۰۰۸ باز می‌گردد، زمانی که بازیکن فرانسوی پس از اتمام بازی بر روی زمین نشست و از شدت عصبانیت حاضر به ترک زمین نبود. پس از آن، در ادامه فصل گالاس با انتقاداتی از جانب همبازیان خود روبه‌رو شد و همین ونگر را متقاعد کرد که بازوبند را از گالاس بگیرد.
۱۰. گرانیت ژاکا
زمانی که ژاکا به‌عنوان کاپیتانی اصلی آرسنال انتخاب شد، بسیاری از اهالی فوتبال از این تصمیم شگفت‌زده شده بودند زیرا هواداران باشگاه از عملکرد او در زمین انتقاد داشتند، چه برسد به اینکه بخواهند بازوبند کاپیتانی را بر دستان او ببینند. اما نکته جالب درباره کاپیتانی ژاکا این است که او به اتفاق آرای بازیکنان بازوبند را دراختیار گرفت. همچنین به اعتقاد ژاکا، وی همواره خود را به‌عنوان یک رهبر مادرزاد می‌دید. او می‌گوید:
زمانی که جوان‌تر بودم حتی با وجود آنکه یک برادر بزرگتر از خودم داشتم، پدر و مادرم کلید خانه را هر روز به من می‌دادند.
۹. لورن کوشیلنی
پس از ۸ سال حضور در امارات، لورن کوشیلنی سرانجام توسط اونای امری در سال ۲۰۱۸ به‌عنوان کاپیتان باشگاه منصوب شد. اما اوضاع برای او خوب پیش نرفت، این مدافع نیم فصل اول را به علت مصدومیت از ناحیه مچ پا از دست داد و در ادامه فصل ۲۰۱۸-۱۹ نیز تنها در ۱۷ دیدار به میدان رفت. هرچند در دیدار فینال لیگ اروپا برابر چلسی کاپیتان باشگاه بود. از جالب آنکه کوشیلنی در تابستان پیشنهاد تمدید قرارداد آرسنال را رد کرد و از همراهی تیم در اردوی پیش‌فصل در آمریکا امتناع ورزید و باشگاه را مجبور کرد تا با پیوستنش به بوردو فرانسه موافقت کند. بدون شک چنین رفتاری برازنده یک کاپیتان نیست.
۸. رابین فن پرسی
زمانی که سسک فابرگاس آرسنال را به مقصد بارسلونا ترک کرد، بازوبند کاپیتانی نیز به فن پرسی رسید. او در فصل ۲۰۱۱-۱۲ با زدن ۳۰ گل در ۳۸ بازی لیگ برتر، باشگاه را به رده سوم رساند. فن پرسی با پیراهن آرسنال گل‌های تماشایی زیادی وارد دروازه رقبا کرده است. اما توپچی‌ها مجددا با رفتار عجیب یک کاپیتان دیگر روبه‌رو شدند. بازیکن تیم ملی هلند در انتهای فصل اعلام کرد که قرارداد جدیدی با باشگاه امضا نخواهد کرد و به رقیب مستقیم آرسنال یعنی منچستریونایتد پیوست. یونایتد و فرگوسن با گلزنی‌های فن پرسی توانستند یک قهرمانی دیگر به کارنامه خود اضافه کنند.
۷. توماس فرمائلن
فرمائلن یک مدافع میانی مستعد و همچنین یک رهبر مادرزاد بود اما در طول دوران کاپیتانی خود در رختکن توپچی‌ها با مصدومیت‌های متعددی مواجه شد که هرگز اجازه درخشش با پیراهن تیم لندنی را به او ندادند. مصدومیت‌های پیاپی کاری کردند که این بازیکن حتی در زمان سلامت کامل نیز پشت سر لورن کوشیلنی و پر مرته‌ساکر، انتخاب سوم برای پست دفاع وسط باشد. بنابراین طولی نکشید که به کاپیتان نیمکت‌نشین باشگاه تبدیل شد. بر اساس گزارشات متعدد، فرمائلن پیش از پیوستن به بارسلونا در سال ۲۰۱۴، برای ملحق شدن به منچستریونایتد اعلام موافقت کرده بود اما در ترکیب آبی اناری‌ها نیز بازی‌های متعددی را به خاطر مصدومیت از دست داده بود.
۶. پر مرته‌ساکر
مرته‌ساکر علیرغم آنکه در فصل ۲۰۱۶-۱۷ تعداد زیادی از بازی‌ها را به‌دلیل مصدومیت از ناحیه زانو از دست داده بود، این بازیکن آلمانی پس از بازنشستگی میکل آرتتا به‌عنوان کاپیتان تیم انتخاب شد. مرته‌ساکر در آن زمان به نشریه دیلی تلگراف گفت:
آرسن ونگر می‌دانست که من تا چه زمانی از ترکیب اصلی دور خواهم بود اما او به من گفت که مرا به‌عنوان یک شخصیت بزرگ برای باشگاه می‌بیند و من انتخاب اول او برای کاپیتانی بودم. من نمی‌توانستم این موضوع را باور کنم. برای من بسیار بزرگ بود. من شگفت‌زده شده بودم زیرا این اتفاق زمانی رخ داد که به نظرم قرار نبود رخ بدهد. شما دل‌تان می‌خواهد در زمین حضور داشته باشید، بازیکنان را نصیحت کنید و تفاوت رقم بزنید اما گاهی اوقات نقش‌تان این نیست و باید همه‌چیز را رها کنید.
این مدفاع اولین بازی فصل ۲۰۱۷ خود را برابر چلسی شروع کرد، دیداری که آرسنال در آن به قهرمانی FA Cup رسید. او یک سال بعد بازنشسته شد.
۵. میکل آرتتا
زمانی که آرتتا در سال ۲۰۱۴ کاپیتان تیم آرسنال شد، دوران بازی او نیز در روزهای پایانی خود قرار داشت و او دیگر به طور دائم در ترکیب ثابت آرسنال به میدان نمی‌رفت. هرچند، آرتتا نیز به طور ذاتی قدرت رهبری را در وجود خود داشت. این بازیکن اسپانیایی در رختکن تاثیر بزرگی بر سایر بازیکنان آرسنال داشت. توپچی‌ها در دوران کاپیتانی او دوبار قهرمان جام حذفی انگلستان شدند. آرتتا در زمان بازی خود نیز از هوش بالایی برخوردار بود، از این رو تعجبی ندارد که او اکنون به‌عنوان دستیار پپ گواردیولا بر روی نیمکت منچسترسیتی می‌نشیند.
۴. سسک فابرگاس
فابرگاس در سال ۲۰۰۸ به عنوان کاپیتان آرسنال انتخاب شد. او در آن زمانی تنها ۲۱ سال سن داشت و به دومین کاپیتان جوان تاریخ باشگاه تبدیل شد. این محصول آکادمی بارسلونا از همه نظر یک سروگردن از بازیکنان هم‌نسل خود بالاتر بود و نوید یک ستاره بزرگ دیگر برای آرسنال را به هواداران باشگاه می‌داد. این هافبک میانی اسپانیایی در همان دوران جوانی یکی از باثبات‌ترین بازیکنان تیم درون زمین بود و همین مسئولیت‌پذیری به او کمک کرد تا به یکی از بهترین بازیکنان حاضر در لیگ برتر تبدیل شود. اما همیشه صحبت‌هایی از بازگشت او به اسپانیا و باشگاه بارسلونا در جریان بود. فابرگاس در نهایت، در سال ۲۰۱۱ به بارسلونا پیوست. بدتر از آن، پس از امضای قرارداد با چلسی، رقیب اصلی توپچی‌ها در سال ۲۰۱۴، رابطه او با بسیاری از هواداران باشگاه به وخامت گذاشت.
۳. تیری هانری
این بازیکن فرانسوی بدون شک یکی از بهترین مهاجمانی است که تاکنون در لیگ برتر انگلستان توپ زده است. تیری هانری در سال ۲۰۰۵ به خودی خود یکی از اسطوره‌های آرسنال محسوب می‌شد اما پس از جدایی پاتریک ویرا و پیوستنش به اینتر، بازوبند به او رسید تا جایگاه وی در ترکیب بیش از پیش سنگین‌تر شود. این مهاجم یکی از باتجربه‌ترین بازیکنان تیم بود و در فینال لیگ قهرمانان ۲۰۰۶ نیز برابر بارسلونا وظیفه کاپیتانی تیم را بر عهده داشت. هانری در زمان پوشیدن بازوبند کاپیتانی آرسنال به بهترین گلزن تاریخ باشگاه نیز تبدیل شد اما داستان او نیز سرنوشت شیرینی نداشت. وی در سال ۲۰۰۷ با تیم بارسلونا قرارداد امضا کرد.
۲. پاتریک ویرا
زمانی که پاتریک ویرا بازوبند کاپیتانی را از تونی آدامز افسانه‌ای گرفت، در واقع وظیفه‌ای بسیار سنگین بر دوشش گذاشته شد اما این هافبک سرسخت نیز درست مثل آدامز قدرت رهبری یک تیم ورزشی را در DNA خود داشت. این بازیکن فرانسوی یکی از بهترین هافبک‌های دنیا در زمان بازی خود بود و در تیم آرسنال مثل یک فرمانده در زمین حاضر می‌شد. ویرا از قبل نیز توانایی‌های خود در تمام ابعاد را به هواداران باشگاه و کارشناسان فوتبال ثابت کرده بود. ویرا در فصل تاریخی باشگاه آرسنال، یعنی قهرمانی بدون شکست فصل ۲۰۰۳-۲۰۰۴ جام قهرمانی طلایی لیگ برتر انگلستان را بالای سر برد و در دیدار فینال جام حذفی سال ۲۰۰۵ نیز پنالتی پیروزی تیم برابر منچستریونایتد را وارد دروازه کرد.
۱. تونی آدامز
۱۹ سال حضور در باشگاه، ۵۰۴ بازی، ۳۲ گل به‌عنوان یک دفاع وسط، چهار قهرمانی لیگ و سه قهرمانی در جام حذفی انگلستان همراه با آرسنال! تونی آدامز در سال ۱۹۸۸ و زمانی که تنها ۲۱ ساله بود بازوبند کاپیتانی باشگاه را به بازو بست و تا زمان بازنشستگی در سال ۲۰۰۲ این عنوان را حفظ کرد. این مدافع مطمئن دوران بسیار موفقی را به‌عنوان کاپیتان باشگاه سپری کرد. آرسنال با کاپیتانی آدامز دو قهرمانی دوره سابق لیگ انگلستان، دو قهرمانی لیگ برتر، سه جام حذفی، دو لیگ کاپ و یک جام برندگان اروپا را تجربه کرد. آدامز درون زمین یک الگوی واقعی بود و مثالی بارز از یک کاپیتان ورزشی را به نمایش می‌گذاشت. بنابراین تونی آدامز بدون شک یکی از بزرگترین بازیکنان تاریخ آرسنال است.
