از ابتدای سال ۲۰۱۰ تاکنون، لیگ برتر ۹۷ سرمربی دائمی را به خود دیده است. انتخاب ۱۰ مربی برتر از بین این ۹۷ نفر بیش از آنکه فکرش را می‌کردیم دشوارتر بود. به این ترتیب حتی برخی از نام‌هایی که به سبب دستاوردهای بزرگشان مورد ستایش قرار می‌گیرند هم در این لیست قرار ندارند. در این بین نام های کلوپ و پپ گواردیولا قرار دارد.
از رانیری تا پپ گواردیولا ؛ برترین مربیان دهه اخیر لیگ انگلیس
به طور مثال آرسن ونگری جایی در این لیست ندارد، چراکه با وجود عملکرد خوبش در دهه ۹۰ و ۲۰۰۰، در دهه حاضر فاجعه‌بار ظاهر شد. گرچه برخی معتقدند حالا مشخص شده که او چه کار سختی برای از هم پاشیده نشدن شیرازه تیم آرسنال داشته اما برخی دیگر می‌گویند وضعیت فعلی تیم به کارهایی که او در گذشته انجام داده مربوط می‌شود. هفت حضور متوالی تیم ونگر در جمع تاپ فور با هفت حذف متوالی این تیم در مرحله یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان اروپا همراه شد. این در حالی است که تیم‌هایی چون آپوئل، ولفسبورگ، شالکه، شاختار، بنفیکا، پورتو، گالاتاسرای، مارسی، میلان، موناکو و مالاگا در این بازه زمانی عملکرد بهتری را در این رقابت‌ها از خودشان بر جای گذاشتند. آرسنال حتی تحت فشار پایین لیگ در فصل ۱۶-۲۰۱۵ هم دوام نیاورد و جام را به لسترسیتی تقدیم کرد. به این ترتیب، با وجود اینکه ونگر سزاوار احترام بسیاری است اما استحقاق حضور در بین ۱۰ مربی برتر ۱۰ سال اخیر لیگ برتر را ندارد. در هر صورت، صحبت درباره بازندگان کافیست؛ با ما همراه باشید و با ۱۰ سرمربی برتر ۱۰ سال گذشته لیگ برتر انگلیس آشنا شوید!
۱۰. کلودیو رانیری
بله، ما نمی‌توانیم او را در این لیست قرار دهیم. بله، رانیری در حالی لستر را ترک کرد که روباه‌ها تنها دو امتیاز با قعر جدول لیگ برتر فاصله داشتند، دوران حضور این مرد ایتالیایی در فولام هم چندان تعریفی نداشت. اما رساندن یک تیم از منطقه سقوط به جام قهرمانی لیگ برتر به اندازه‌ای دیوانه کننده است که نام این مرد را در این لیست جای دهیم. قهرمانی لیگ برتر لستر در فصل ۱۶-۲۰۱۵ باعث شد تا برخی آن‌ها را با واژه قهرمانان جهانی عنوان کنند. در حقیقت وقتی آن فصل آغاز شد، انگولو کانته با ۲۴ سال سن تنها یک فصل را در سطح اول فوتبال اروپا پشت سر گذاشته بود، ریاض ماحرز بازیکنی معمولی بود و جیمی واردی هم در مجموع ۳۴ بازی لیگ برتری‌اش موفق به ثمر رساندن ۵ گل شده بود. این در حالی بود که بازیکنانی چون دنی سیمپسون (که کویینز پارک رنجرز دیگر او را نمی‌خواست)، دنی درینک‌واتر (که در نیم فصل دوم ۱۵-۲۰۱۴ کنار گذاشته شده بود) و کاپیتان وس مورگان (که ۱۱ سال را در Football League سپری کرده بود) نیز به ستارگان روباه‌ها تبدیل شده بودند. رانیری موفق شد تا چنین تیمی را قهرمان لیگ برتر کند.
۹. روی هاجسون
با وجود اینکه روی هاجسون تنها مربی انگلیسی حاضر در این لیست است اما رقبای دیگری را در نزدیکی خودش می‌بیند. ادی هاو یکی از انگلیسی‌هایی بود که می‌توانست در این لیست حضور یابد. او بورنموثی را به لیگ برتر آورد که در ابتدای این دهه در لیگ دوی انگلیس به رقابت می‌پرداخت و حالا با کسب ۴۲، ۴۴ و ۴۵ امتیاز به یکی از تیم‌های باثبات لیگ برتر تبدیل شده است و اولین هدفشان در این فصل هم کسب ۴۰ امتیاز لازم برای بقا در لیگ است. سم آلاردایس نیز برای رساندن بلکبرن و وستهم به نیمه پایینِ میانه جدول، ساندرلند از رده ۱۹ به رده ۱۷، کریستال پالاس از رده ۱۷ به رده ۱۴ و اورتون از نیمه پایینِ میانه جدول به نیمه بالایِ میانه جدول، استحقاق قرارگیری در این لیست را داشت. شان دایچ هم با وجود اینکه یک فصل را با برنلی در جایگاه هفتم جدول لیگ برتر به پایان برد اما به اندازه کافی سزاوار قرارگیری در این لیست نبود. در عوض ما روی هاجسونی را انتخاب کردیم که ثبات او سزاوار احترام بیشتری است.
گرچه ثبات، برای یک پیرمرد ۷۲ ساله باید واژه ناآشنایی باشد اما هاجسون به هیچ وجه با این واژه بی‌گانه نیست. در ۱۰ سال گذشته، او وست برومویچ و کریستال پالاس را بعد از نگه داشتن در لیگ به ثباتی نسبی رسانده و عجیب‌تر از همه در سال ۲۰۱۰ با فولام به فینال لیگ اروپا صعود کرد. او در ژانویه ۲۰۱۱ هدایت وست بروم را به عهده گرفت و آن‌ها را از جایگاه هفدهم جدول به رده‌های یازدهم و دهم جدول رساند. هاجسون همچنین هدایت کریستال پالاسی را به عهده گرفت که شروع فاجعه‌بار و تاریخی‌ای داشت؛ آن‌ها آن فصل را در جایگاه یازدهم جدول تمام کردند و حالا به تیمی میانه جدولی تبدیل شدند که از زمان ورود هاجسون بیش از سایر تیم‌های خارج از تاپ فورِ فصل گذشته کلین شیت کردند. گرچه دوران حضور هاجسون در لیورپول واقعا ناموفق بود اما او بارها ثابت کرده که در بسیاری از تیم‌ها به خوبی جواب می‌دهد.
۸. خوزه مورینیو
مورینیو که خودش را مرتبا آقای خاص عنوان می‌کند فاصله‌ای تا حذف شدن از این لیست نداشت. او مردی بود که با ترک یکی از ثروتمندترین باشگاه‌های جهان به قهرمانی لیگ برتر رسید. با وجود تمام روزهای خوبی که او در استمفوردبریج رقم زد اما در حقیقت وقتی چلسی، مورینیو را یک هفته پیش از کریسمس ۲۰۱۵ از کارش برکنار کرد، در حالی‌که ۴۲ درصد از فصل سپری شده بود، آبی‌های لندنی در جایگاه شانزدهم جدول قرار داشتند و در فاصله یک امتیازی منطقه سقوط بودند. این در حالی است که وقتی منچستریونایتد او را اخراج کرد، در جایگاه ششم جدول قرار داشت. در هر صورت نمی‌توان چهار قهرمانی او در این دهه را نادیده گرفت. چلسیِ مورینیو در فصل ۱۵-۲۰۱۴ بسیار بی‌رحم بود و پیش از آغاز بهار عملا قهرمان لیگ برتر شده بود؛ آن‌ها از ابتدا تا انتهای فصل بر لیگ حکمرانی می‌کردند، در ۱۰ بازی ابتدایی خانگی‌شان به پیروزی رسیدند، تنها ۱۱ بار مساوی کردند و فصل را بدون شکست در استنفوردبریج و با تنها ۳ شکست خارج از خانه به پایان رساندند. او در منچستر هم به دو قهرمانی رسید و بهتر از هر مربی دیگری بعد از سر الکس فرگوسن در اولدترافورد نتیجه گرفت و فصل را در جایگاه دوم جدول تمام کرد؛ هرچند که این نتایج تاثیر چندانی روی هواداران شیاطین سرخ نگذاشت.
۷. برندان راجرز
اگر یک سال دیگر به راجرز فرصت دهیم قطعا جایگاهش در این لیست را بهبود می‌بخشد اما در آن زمان دیگر در دهه ۲۰۱۰ قرار نداریم و وارد دهه ۲۰۲۰ شدیم. لسترسیتیِ او در حال حاضر عملکرد کم‌نظیری را از خودش ارائه می‌دهد. درحالی تنها چندین کارشناس در ابتدای فصل صعود لستر به لیگ قهرمانان اروپا را پیش‌بینی کرده بودند که آن‌ها تنها تیمی بودند که طی ۱۵ سال اخیر مهمانی تیم‌های تاپ سیکس را خراب کردند و جام قهرمانی لیگ برتر را بالای سر بردند. در حال حاضر نیز آن‌ها ۱۰ امتیاز با اسپرزِ رده پنجمی فاصله دارند و به احتمال بالا راهی لیگ قهرمانان اروپا خواهند شد. اگر به بازی لسترسیتی نگاه کنید هم متوجه حضور آن‌ها در جمع سه، چهار تیم برتر لیگ می‌شوید؛ این در حالی است که تنها ۹ ماه از ورود راجرز به کینگ پاور می‌گذرد. نایب قهرمانی او با لیورپول در فصل ۱۴-۲۰۱۳ لیگ برتر نیز یکی دیگر از دستاوردهای بزرگ او در این دهه به شمار می‌رود. راجرز در لیورپول فیلیپ کوتینیو، جیمز میلنر و جو گومز را با مبلغ اندکی به خدمت گرفت، روی روبرتو فیرمینو سرمایه‌گذاری کرد و علاوه بر آن به رحیم استرلینگ ۱۸ ساله در اولین فصل حضورش در آنفیلد ۳۶ بازی لیگ برتری داد. راجرز تیم خوبی ساخته بود.
۶. رافائل بنیتز
برای بنیتز، این دهه با ناامیدی در اروپا شروع و با تبعید به فوتبال آسیا تمام شد. دوره حضور او در لیورپول با حذف از دور گروهی لیگ قهرمانان اروپا و ناتوانی در صعود به فینال لیگ اروپا برای رویارویی با فولام، به پایان رسید اما این به معنی خداحافظی او از فوتبال انگلیس نبود. بنیتز در نوامبر ۲۰۱۲ به عنوان سرمربی موقت به چلسی پیوست، این در حالی بود که آن‌ها از لیگ قهرمانان اروپا کنار رفته بودند (و تنها یک پیروزی ۶-۱ در دیداری تشریفاتی به دست آوردند) و هواداران هم به هیچ وجه او را نمی‌خواستند. با این وجود، بنیتز با آبی‌ها قهرمان لیگ اروپا شد و فصل را در جمع سه تیم بالای جدول لیگ برتر به پایان رساند. مایک اشلی پول زیادی را صرف بازگرداندن نیوکاسل به لیگ برتر کرد و سپس با مبلغ اندکی بنیتز را به سنت جیمز پارک آورد؛ هرچند که این مرد اسپانیایی موفق شد تا کلاغ‌ها را در نیمه بالایی جدول لیگ برتر نگه دارد.
۵. آنتونیو کنته
پپ گواردیولا و آنتونیو کنته نخستین فصلشان در فوتبال انگلیس و خوزه مورینیو نخستین فصلش در منچستریونایتد را به طور همزمان شروع کردند. یورگن کلوپ هم ۱۰ ماه زودتر هدایت لیورپول را به عهده گرفته بود. در حالی‌که منچسترسیتی، یونایتد و لیورپول فصل را در جایگاه سوم، ششم و چهارم به پایان بردند این چلسیِ کنته بود که به عنوان قهرمانی لیگ برتر دست یافت. کنته خیلی زود چلسی را به همان تیم خوب سابق تبدیل کرد و با ابزار کمی که در اختیار داشت کارش را با موفقیت انجام داد. سزار آزپلی‌کوئتا به مدافعی قابل اعتماد، ویکتور موزس و مارکوس آلونسو به وینگ‌بک‌هایی سرعتی و ادن هازارد به ستاره تیم تبدیل شدند تا چلسی در یک بازه زمانی به ۱۳ پیروزی متوالی در لیگ برتر هم دست یابد.
۴. الکس فرگوسن
فرگوسن یکی از دو مربی‌ای است که در دهه ۲۰۱۰ به دو قهرمانی در لیگ برتر دست یافت. یونایتدِ فرگی در طول فصل ۱۱-۲۰۱۰ که به قهرمانی‌شان در لیگ برتر ختم شد تنها دو امتیاز در خانه از دست داد و در فصل ۱۳-۲۰۱۲ هم با ۱۱ اختلاف امتیاز نسبت به تیم دوم، جام قهرمانی را بالای سر بردند. چیزی که قهرمانی تیم او در فصل ۱۳-۲۰۱۲ را درخشان‌تر می‌کند، ترکیبی است که در اختیار داشت. تیمی که ستارگانی چون کانتونا، کین، رونالدو و رونی را در اختیار داشت به طور میانگین ۸۲ امتیاز کسب می‌کرد اما تیمی که از ولبک، کلورلی، اندرسون و یانگ تشکیل می‌شد در فصل ۱۳-۲۰۱۲، ۸۹ امتیاز به دست آورد. با این حال او رقابت برای قهرمانی در فصل ۱۲-۲۰۱۱ را به همشهری‌های پرسر و صدا باخت و مرد اشتباهی را برای جانشینی‌اش در اولدترافورد به مدیریت باشگاه پیشنهاد کرد.
۳. مائوریسیو پوچتینو
پوچتینو طی بیش از پنج سال حضورش در شمال لندن کارهای بزرگی کرد و فاصله‌ای تا کسب جام‌های بزرگ نداشت. او اسپرز را به فینال لیگ قهرمانان اروپا و لیگ کاپ رساند و در حالی عنوان نایب قهرمانی فصل ۱۷-۲۰۱۶ لیگ برتر را به دست آورد که بعد از لیورپولِ فصل قبل و یونایتدِ ۱۲-۲۰۱۱، به سومین تیمی تبدیل شدند که با وجود کسب امتیازات لازم برای قهرمانی این عنوان را به دست نیاوردند. اسپرزِ پوچتینو امتیاز لازم برای قهرمانی در ۱۱ فصل از ۲۴ فصل پیشین لیگ برتر را به دست آورده بود. آن‌ها تنها ۴ امتیاز خانگی را در آن فصل از دست دادند و تفاضل گل ۶۰+ داشتند. دوران حضور او در ساوتهمپتون را هم فراموش نکنید؛ جایی‌که قدیس‌ها بعد از دو صعود متوالی، نایجل آدکینز را اخرج کردند و پوچ در تنها فصل کامل حضورش در سنت مری فصل را در جایگاه هشتم لیگ به پایان برد.
۲. یورگن کلوپ
او طی چهار فصل حضورش روی نیمکت لیورپول، آن‌ها را به دو فینال لیگ قهرمانان اروپا رسانده و فصل گذشته با کسب ۹۷ امتیاز در لیگ برتر، فاصله‌ای تا شکستن طلسم ۳۰ ساله قهرمان نشدن این تیم در لیگ برتر نداشت. او طی این مدت بازیکنان خوب را به بازیکنانی عالی و بازیکنان عالی را به سوپراستارهای تیم تبدیل کرده است و با وجود ۱۳ اختلاف امتیاز با تیم دوم جدول، به نظر می‌رسد که طلسم قهرمان نشدن‌های قرمزهای آنفیلد در لیگ برتر شکسته شود.
۱. پپ گواردیولا
پپ گواردیولا دوران موفقی در سیتی داشته است. سه فصل کامل حضور در لیگ برتر، هفت قهرمانی در تورنمنت‌های داخلی، کسب ۹۷ پیروزی از مجموع ۱۲۹ بازی لیگ برتری، ثبت رکوردهایی فوق العاده در فصل ۱۸-۲۰۱۷، نایب قهرمان کردن تیمی که ۹۷ امتیاز کسب کرد، به ثمر رساندن ۱۶۹ گل در یک فصل، کسب دو جایزه بهترین مربی سال لیگ برتر و کسب جایزه بهترین مربی ماه لیگ برتر بیش از دو برابر مورینیو تنها بخشی از رکوردهایی است که پپ گواردیولا طی دوران حضورش در فوتبال انگلیس به ثبت رسانده است.
