استیو مک منمن که زاده ۱۱ فوریه ۱۹۷۲ در بوتل انگلیس است، فوتبالش را از تیم پایه های لیورپول آغاز کرد و در سال ۱۹۹۰ وارد تیم اصلی لیورپول شد.
نگاهی به دوران استیو مک منمن
او طی ۹ سال حضورش در لیورپول ۳۶۴ بار پیراهن این تیم را به تن کرد و ۶۶ بار هم موفق به گلزنی شد. استیو به همراه قرمزهای آنفیلد یک قهرمانی و یک نایب قهرمانی جام حذفی و یک قهرمانی لیگ کاپ را به دست آورد. او روز یکم جولای ۱۹۹۹ به رئال مادرید پیوست و در دوران حضورش در این تیم دو لالیگا، دو لیگ قهرمانان اروپا، یک سوپر کاپ اسپانیا و یک سوپر کاپ اروپا به دست آورد. استیو مک منمن در سال ۲۰۰۳ به منچسترسیتی پیوست تا ۲ سال پایانی فوتبالش را در جمع آبی پوشان منچستر پشت سر بگذارد. اما آیا استیو مک منمن بهترین فوتبالیست تاریخ انگلیس است؟ این انتخاب راحتی نیست و قطعا از نظر ما هم او یکی از بهترین‌ها است و بهتر است که بعد از خواندن این مطلب نظرتان را بدهید. گرچه نمی‌توان به طور قطع بهترین فوتبالیست تاریخ انگلیس را انتخاب کرد، اما برای حل این مسئله راهی وجود دارد. بابی چارلتون، پاسخ بسیاری از افراد به این پرسش است، اما در توانایی های او اندکی مبالغه شده است. آیا می توان فردی را بهترین فوتبالیست یک کشور دانست در حالی که بهترین بازیکن باشگاهش نیست؟
در اینجا فرضیه دیگری هم وجود دارد که در آن بهترین فوتبالیست تاریخ انگلیس به سبب قرار گرفتن تحت فشار دیگر ستارگان آن زمان و نه استعداد درونی‌اش شکوفا شده است. به این ترتیب استعداد بابی چارلتون با حضور دنیس لاو اسکاتلندی و جورج بست ایرلند شمالیایی که به عنوان بهترین بازیکن تاریخ منچستریونایتد شناخته می‌شود، شکوفا شد. پل گاسکوئین نیز یک انتخاب خودسرانه است. عملکرد فوق العاده او بین سال های ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۱ با مصدومیت سنگینش متوقف شد. هرچند او بار دیگر در یورو ۹۶ به اوج برگشت و استعدادش را به رخ همگان کشید. بابی مور هم قطعا جزو گزینه هاست؛ او بزرگ ترین نماد فوتبال انگلیس و رهبر تیم ملی کشورش در روز قهرمانی سه شیرها در جام جهانی ۱۹۶۶ بود. هرچند که برخی بابی مور را عامل اصلی صعود نکردن انگلیس به جام جهانی ۱۹۷۴ می‌دانند. با وجود موفقیت هایی که مور در دهه ۱۹۶۰ در پیراهن وستهم به دست آورد، اما هرگز به افتخارات بزرگ باشگاهی نرسیده است.
او به همراه جیمی گریوز جزو بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال انگلیس است که در جام باشگاه های اروپا بازی نکرده است، اما استحقاق قرار گرفتن در بین بهترین های تاریخ انگلیس را دارد. در مجموع انتخاب کردن بهترین بازیکن تاریخ فوتبال انگلیس نسبت به سایر کشورها کار دشوارتری است و از آن جا که بهترین های فوتبال این کشور توانایی های منحصر به فردی داشتند، نمی توان انتخاب قاطعی کرد. پیچیدگی خاصی در جزایر انگلو ساکسون دیده می شود؛ با وجود اینکه آن ها کاملا از سرزمین های اصلی اروپایی جدا شدند اما هنوز عضو تاریخی آن هستند که فرهنگ های مختلفی را گرد آورده و در شکل آن ها تغییراتی به وجود آوردند. این تغییرات را در فوتبال انگلیس هم می توان مشاهده کرد. از جنگندگی بازیکنی چون تری باچر که فوتبالی مانند وایکینگ ها بازی می کرد گرفته تا فوتبال هنرمندانه گلن هادل، نشان دهنده تفاوت های بسیاری در فوتبال این کشور است.
از نظر ما، بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال انگلیس که زیبا بازی می کردند، بازیکنان اصالتاً غیرانگلیسی بودند. اغلب این بازیکن ها را می توان در ترکیب تیم های انگلیسی دهه ۱۹۷۰ پیدا کرد جایی که آن ها با آزادی مثال زدنی به قلب دفاع حریف حمله می کردند. رادنی مارش، فرانگ ورتینگتون، چارلی جورج، تونی کوری، آلان هادسون و استن بولز همگی از آن دسته بازیکنانی بودند که به شکل چشم گیری از این قالب پیروی می‌کردند و با توجه به استعدادی که داشتند سبک بازی شان مبتنی بر فوتبال پر تحرک بود. با این حال آن ها در زمان مالکیت توپ، بازیکنان بزرگی نبودند. این بدان معناست که انتخاب بهترین فوتبالیست تاریخ انگلیس به راحتی انتخاب قهرمان جام جهانی نیست و از این رو باید بهترین بازیکن فوتبال انگلیس را با توجه به تاثیر گذاری شان در خارج از مرزهای این کشور انتخاب کرد. کسی که بیشترین تاثیر را به روی فوتبال خارج از انگلیس گذاشته بی شک استیو مک منمن است. چهار سال حضور مک منمن در رئال مادرید با چهار سالی که ویسنته دل بوسکه سکان هدایت لوس بلانکوس را به عهده گرفته بود همزمان شد و وقتی آن ها در سال ۲۰۰۳ تیم را ترک کردند مجموعه ای از مدال های رنگارنگ را در دست داشتند و ورود دیوید بکهام به پایتخت اسپانیا برای هواداران رئال به معنی ادامه این روزهای شیرین بود.
دو قهرمانی لالیگا و دو قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا بخشی از هشت جامی بود که ستاره انگلیسی لوس بلانکوس طی دوران حضورش در مادرید به دست آورد. استیو مک منمن همچنین یکی از گلزنان رئال مادرید در فینال پاریس برابر والنسیا بود. مک منمن پس از انتقال بحث برانگیز لوییز فیگو از بارسلونا به رئال مادرید، واکنش متعادلی داشت و در برنابئو ماندگار شد. این شرایط بعد از انتقال زین الدین زیدان از یوونتوس در تابستان بعدی بازهم تکرار شد. مک منمن از بازی در رئال مادرید کهکشانی فلورنتینو پرز سر باز زد. او بعد از جدایی دل بوسکه راه بازگشت به کشورش را در پیش گرفت و به منچسترسیتی پیوست. آن چنان که ویسنته دل بوسکه گفته او و جرمی، مهم ترین بازیکنان تیمش بودند که در رختکن موجب اتحاد همه بازیکنان با یکدیگر می شدند. استیو مک منمن آخرین دریبلر فوتبال انگلیس بود که ترکیبی از ورزشکاری مدرن و توانایی های انگلیسی را دارا بود. روحیه لیورپولی او حکم می کرد که عاشق دریا باشد و آن را به کوه و خشکی ترجیح دهد. مک منمن مادرید را در آغوش کشید و با پذیرفتن فرهنگ اسپانیایی راه تبدیل شدن به یک بازیکن فوق العاده را پیمود. شاید به مانند سایر انگلیسی ها بتوان دلیلی برای بهترین نبودن او پیدا کرد اما با نگاهی خوش بینانه او بهترین لژیونر تاریخ فوتبال انگلیس است.
