چرا شرط بندی در ورزش با شرط بندی در کازینو ها تفاوت های اساسی دارد؟

حالا که صنعت شرط بندی در خارج از نوادا، محصول جدیدی و متفاوت نسبت به هر آنچه در گذشته وجود داشته، ارائه می‌کند، سوالات بسیاری مطرح می‌شود که چه تغییراتی در این صنعت به وجود خواهد آمد، کدام ایالت آمریکا پرچمدار سیستم جدید شرط بندی خواهد شد و آیا کنگره آمریکا، قوانینی در این رابطه وضع خواهد کرد یا نه.
شرط بندی در ورزش، بیشتر به بورس کالا شبیه است تا بازی‌هایی که کازینوها به شما پیشنهاد می‌دهند. در حقیقت، شرط بندی ورزشی، یک قرارداد است بین شرکتی که شرط را ارائه می‌کند و شخصی که نتیجه یا اتفاقات مشخصی را درباره یک یا چند رویداد پیش بینی می‌کند و در صورتی که پیش بینی های او درست از آب در بیاید، شرط را برده است.
تفاوت اصلی بین شرط بندی در ورزشی با دیگر بازی‌هایی که توسط کازینو ارائه می‌شود این است که در کازینو، تمامی عناصر و اتفاقات در بازی‌هایی مثل بلک جک، پوکر و اسلات ماشین، توسط یک اپراتور انجام می‌شود. بر خلاف آن، عناصر و اتفاقات در شرط بندی ورزشی کاملا در اختیار صنعتی دیگر است. هر چند شباهت‌هایی بین شرط بندی ورزشی با شرط بندی روی مسابقاتی مثل اسب سواری وجود دارد، ولی تفاوت‌های عمده ای نیز بین آنها مشاهده می‌شود. در حقیقت در مسابقاتی مثل اسب سواری، کازینو نقش یک واسط بین زمین مسابقه و کسی که شرط می‌بندد را ایفا می‌کند. در ازای ارائه این سرویس، کازینو ها بدون اینکه ریسکی متحمل شوند، از هر دو طرف سود دریافت می‌کنند.
سهامداران اصلی در شرط بندی ورزشی، لیگ ها، رسانه‌ها، سازمان‌های اجرای قوانین، شرکت های ارائه دهنده شرط‌ها و البته هسته سهامداران یعنی هواداران هستند. در صورتی که در این میان تبانی صورت بگیرد یا پولشویی انجام شود، تمامی این سهامداران ضرر خواهند کرد. در حقیقت، نکته کلیدی این است که تمامی قسمت‌های این تجارت باید طوری با هم کار کنند که درستی و صداقت در این کار تضمین شود. اولین خطر در این زمینه، افرادی هستند که با تبانی بر سر نتیجه یک بازی یا پولشویی از طریق شرط بندی بر روی هر دو تیم ، قصد دارند به سرعت پول زیادی به جیب بزنند. آنها با بستن شرط روی هر دو تیم، به هر حال از یکی از آنها درآمدی خواهند داشت و می‌توانند تا 95 درصد پول غیرقانونی خود را قانونی کنند.
کازینوهای نوادا برای جلوگیری از چنین اتفاقاتی، همواره رابطه نزدیکی با یکدگیر داشته اند و سعی کرده اند با مجریان قانون همکاری داشته باشند. حالا که شرط بندی ورزشی به سرعت در حال گسترش در تمام آمریکا و جهان است، به یک سیستم دیجیتال نیاز هست تا بتواند چنین بازیکنانی که قصد سوء استفاده دارند را شناسایی کند.

دیگر چالشی که این صنعت با آن روبروست این است که شرکت های غیرقانونی ارائه دهنده شرط‌ها، با توجه به اینکه هزینه های کلی کمتری دارند و مالیاتی پرداخت نمی‌کنند، می‌توانند ضریب های بهتری را به بازیکنان ارائه کنند. برای موفقیت در مقابله با چنین اتفاقاتی، قانون باید موثر عمل کند، فضای زیادی ایجاد کرده و اجازه دهد ضریب ها با یکدیگر رقابت کنند. در ایالت‌های کوچکتر که طبعا فضای رقابت نیز کوچک می‌شود، ضریب‌هایی غیر رقابتی ارائه می‌شود که حرفه ای ها می‌توانند پول زیادی به جیب بزنند و یک هوادار معمولی همواره در آن شکست می‌خورد. بدون هواداران، شرط بندی ورزشی هیچ معنی نخواهد داشت.
با تمام اطلاعاتی که در دسترس همگان قرار دارد، آنالیزورهای ورزشی همواره یک گام از یک هوادار معمولی که می‌خواهد روی تیمش شرط ببند، جلوتر است. در حالی که کسی که شرط بندی می‌کند تنها ناز دارد به 53 درصد برسد تا سود ببرد، حرفه ای ها به سراغ بازارهای غیر رقابتی رفته و سود بسیاری از بازیکنان و هواداران معمولی می‌برند. بدین ترتیب، یک بازیکن یا هوادار معمولی پس از چندین شکست، دلسرد شده و دیگر ادامه نمی‌دهد.
در مجموع، حرفه ای ها شانس بیشتری برای سود بردن از بازارهای کوچک دارند. یک بازار متراکم و شلوغ، کار را برای حرفه ای ها دشوار می‌کند. در ایالت های بزرگتر، فضای بزرگتری برای شرط بندی ایجاد شده، بازارهای متعددی به وجود آمده ، نقدینگی بالاتر رفته، ضریب های متفاوت و رقابتی ارائه می‌شود و همین باعث می‌شود شرکتی که شرط را ارائه می‌کند، ریسک کمتری داشته باشد.

در کتاب «شرط بندی ورزشی در آمریکا» نوشته تونی کابوت و کیث میلر، جنبه های مثبت و منفی این موضوع از جانب شرکت کننده های آن مطرح شده است. اگر از نقطه نگاه تکنولوژی به موضوع شرط بندی ورزشی نگاه کنیم، دو راه پیش روی آنها وجود دارد. راه اول این است که این کسب و کار را محلی کند. یعنی درست مثل کازینو ها که در یک مکان مشخص بودند و از ایالت‌ها، مجوز می‌گرفتند، وبسایت‌ها نیز محدود به یک منطقه باشند تا از حضور شرکت‌ کننده های متعدد جلوگیری شده و ضریب های بهتری نسبت به دیگر بازارها ارائه شود. یک بازار ضعیف، برای هیچ شرکت کننده ای جذاب نیست. پیش تر این موضوع را در پوکر دیده ایم که وقتی نقدینگی پایین باشد و شرط کمتری بسته شود، رغبت کمتری در بازیکنان برای شرکت در چنین فضاهایی وجود دارد.
دیگر راه حل، یک قرارداد مشارکتی بین چندین ایالت است که یک شبکه ای بین آنها ایجاد کند و ضریب‌ها توسط یک سیستم مدیریتی مشخص در آن ارائه شود. در این سیستم، یک واسطه بین سیستم مدیریتی مرکزی و تمامی بنگاه ها وجود دارد که ضریب های مشخص شده را به آنها اعلام می‌کند و همکاری نزدیکی بین دو طرف ایجاد می‌کند.

بهترین راه حل برای جلوگیری از تبانی و پولشویی، ایجاد دو مرکز مدیریتی است که از پروتکل‌هایی مشخص و قانونی تبعیت می‌کنند. همچنین تکنولوژی ایده ال برای چنین فضایی نیز یک سیستم بلاک چین خصوصی است که به بازیکنان اطمینان می‌دهد که از اطلاعات آنها از جمله میزان شرط بندی هایشان، درآمدشان و سابقه شان، به خوبی محافظت می‌شود و همچنین این سیستم با لیگ‌های ورزشی، بنگاه ها و…. همکاری نزدیکی دارد تا با دقت بازیکنان را زیر بگیرد و در صورت مشاهده هر گونه تخلف، با متخلفین برخورد شود. با تکنولوژی امروز، رسیدن به این اهداف کاملا در دسترس است.