فرانکو بارسی | برترین مدافع تاریخ کالچو

فوتبال ایتالیا همواره به سبب دفاع و تاکتیک‌هایش شناخته می‌شود و هیچ بازیکنی در طول تاریخ پرفراز و نشیب کالچو به اندازه فرانکو بارسی ، مدافع آث میلان این مسئله را در زمین بازی نشان نداده است.

نگاهی به دوران ورزشی فرانکو بارسی

در دورانی که مدافعان کارکشته‌ای نظیر جاکینتو فاکتی در زمین بازی پرسه می‌زدند، این فرانکو بارسی بود که رویکرد بسیار مدرنی در مقابله با این سیستم از کار افتاده در پیش گرفت. لقب بارسی در دوران جوانی‌اش “Piscinin” بود که در گویش میلانی، کلمه‌ای به معنای “پسر کوچک” است. چندی بعد، بارسی به سبب عملکرد فوق العاده‌ای که در فوتبال ایتالیا از خودش به جا گذاشت، لقب جدیدی دریافت کرد که به مدافع افسانه‌ای آلمان‌ها یعنی فرانتس بکن باوئر مربوط می‌شد؛ برخی به بارسی “Kaiser Franz” می‌گفتند. بارسی برای ۲۰ سال رهبری خط دفاعی روسونری را به عهده داشت که در این بین شماره ۶ قرمز و مشکی‌پوشان ۱۵ سال هم بازوبند کاپیتانی تیم را به دست می‌بست. بارسی به حدی شیفته آث میلان بود که نه تنها در آکادمی ‌فوتبال این تیم فوتبالش را آغاز کرد بلکه بعد از رسوایی توتونرو و مشکلات بزرگی که باشگاه را تهدید می‌کردند و در نهایت موجب سقوط میلان به سری بی شدند، او در تیم ماندنی شد؛ این در حالی بود که حتی برادر فرانکو یعنی جوزپه در اینتر بازی می‌کرد.

در حقیقت، بارسی علاوه بر اینکه در آث میلان بازوبند کاپیتانی را به دست می‌بست، کاپیتان تیم ملی کشورش ایتالیا هم بود و از خط دفاعی آتزوری تیم را در زمین رهبری می‌کرد. بارسی در سطح بازی‌های ملی عملکردهای ضعیف و قدرتمند زیادی را از خودش بر جای گذاشت که تا مدت‌ها در یادها خواهند ماند. با وجود اینکه او تنها بازیکنی است که سابقه کسب مدال‌های طلا، نقره و برنز جام جهانی را در کارنامه دارد اما یکی از بازیکنان آتزوری در فینال مشهور جام جهانی ۱۹۹۴ ایالات متحده آمریکا است که پنالتی تیمش برابر برزیل را از دست داد و موجبات قهرمانی سلسائو را فراهم کرد. گرچه در ضربات پنالتی آن مسابقه فراموش نشدنی، روبرتو باجو و دنیله ماسارو هم پنالتی‌هایشان را از دست دادند. علاوه بر این بارسی عضوی از تیم ملی ایتالیایی بود که در جام جهانی ۱۹۸۲ با نتیجه ۳-۱ آلمان را در فینال رقابت‌ها شکست داد؛ هرچند که او هیچ فرصتی برای حضور در میدان پیدا نکرد و این در حالی بود که برادرش جوزپه در زمین بازی حضور یافت. با این وجود چنین شرایطی برای بارسی در جام جهانی ۱۹۹۰ مکزیک وجود نداشت و او دقایق قابل توجهی را در این مسابقات بازی کرد و علاوه بر اینکه با آتزوری روی سکوی سوم این بازی‌ها قرار گرفت در تیم منتخب جام جهانی هم حضور یافت.

بسیاری از فوتبال دوستان معتقدند که میلان در اواخر دهه ۱۹۸۰ و اوایل دهه ۱۹۹۰ با کاپیتانی رهبر پرقدرتی چون فرانکو بارسی یکی از قدرتمندترین تیم‌های آن زمان فوتبال اروپا به شمار می‌رفته است. از جهات مختلفی عقیده آن‌ها کاملا درست است و می‌توان بارسی را به عنوان نماینده فوتبال آن دوران ایتالیا معرفی کرد. او یک لیبروی واقعی بود و با شخصیت بزرگی که داشت انقلابی بزرگ در سازماندهی دفاعی تیم‌های ایتالیایی به وجود آورد. بارسی در طول دوران درخشان فوتبالش موفق به کسب ۱۸ جام به همراه هم‌تیمی‌هایش شد که شامل سه قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا و حضور در پنج فینال این رقابت‌ها، بردن شش اسکودتو، قهرمانی در دو جام اینترکونتیننتال، قهرمانی در چهار سوپر کاپ اروپا، بردن چهار سوپر کاپ ایتالیا، دو قهرمانی در سری بی ایتالیا و کسب یک قهرمانی در مسابقات میتروپا کاپ می‌شود. تنها رقابتی که میلان طی دوران حضور فرانکو بارسی در سن سیرو موفق به فتحش نشد، کوپا ایتالیا بود. در فصل آخر حضور فرانکو بارسی در میلان یعنی فصل ۹۷-۱۹۹۶، جورجو مورینی روی نیمکت دیاولو نشست. حضور مورینی روی نیمکت روسونری به یک فاجعه تبدیل شد و موجب خروج فرانکو بارسی از تیم در پایان فصل شد. با وجود اینکه مدیریت میلان بار دیگر آریگو ساکی را برای خروج تیم از منطقه سقوط به سری بی، برای هدایت تیم به سن سیرو فرا خواند اما آن‌ها قطعا فصل فاجعه باری را پشت سر گذاشتند و در حالی که تنها شش امتیاز تا منطقه سقوط فاصله داشتند فصل را به پایان بردند.

فرانکو بارسی سرانجام بعد از ۲۰ سال حضور در فوتبال ایتالیا و انجام بیش از ۷۰۰ بازی برای آث میلان و ۸۱ بازی برای آتزوری، از دنیای فوتبال خداحافظی کرد اما قطعا به عنوان نمادی از بهترین مدافعان تاریخ سری آ به یاد آورده می‌شود. او که در ۷۱۹ بازی‌اش در پیراهن آث میلان موفق به ثمر رساندن ۳۳ گل شد، در دنیای مربی‌گری به افتخار خاصی دست نیافت و خیلی زود از این عرصه کناره‌ گیری کرد. او ابتدا در روز اول ژوئن ۲۰۰۲ به عنوان مدیر ورزشی فولام معرفی شد اما به سبب مشکلاتی که با سرمربی وقت این تیم یعنی ژان تیگانا داشت، در ماه آگوست از کارش برکنار شد. او سپس به عنوان سرمربی تیم پریماورای زیر ۱۹ ساله‌های میلان انتخاب شد و بعد از آن در سال ۲۰۰۶، هدایت تیم زیر ۲۰ ساله‌های برتی میلان را به عهده گرفت و هم‌تیمی سابقش فلیپیو گالی در تیم پریماورای زیر ۱۹ ساله‌های میلان جانشین او شد. فرامکو بارسی تا سال ۲۰۰۸ سمتش در تیم زیر ۲۰ ساله‌های میلان را حفظ کرد و سپس روبرتو برتوتزو جای او را روی نیمکت این تیم گرفت و بارسی از دنیای مربی‌گری خداحافظی کرد.

در این بین، بد نیست نگاهی به افتخارات فردی پرشمار فرامکو بارسی طی سال‌های حضورش در سطح اول فوتبال اروپا بیندازیم. او در سال ۱۹۸۹ جایگاه دوم رقابت برای کسب توپ طلا را از آن خودش کرد، در فصل ۹۰-۱۹۸۹ آقای گل رقابت‌های کوپا ایتالیا شد و در همان فصل به عنوان مرد سال فوتبال ایتالیا انتخاب شد. او که در تالار مشاهیر باشگاه آث میلان و تیم ملی فوتبال ایتالیا جایی برای خودش دست و پا کرده، در سال ۱۹۹۹ و ۲۰۰۰ به ترتیب به عنوان بازیکن قرن آث میلان و بازیکن قرن سری آ ایتالیا انتخاب شد. فرانکو بارسی همچنین در رده نوزدهم لیست نشریه ورلد ساکر از برترین بازیکنان قرن بیستم فوتبال جهان قرار گرفته است.