بزرگترین بازیکنان ناکام در قهرمانی جام جهانی فوتبال (بخش دوم)

یوهان کرایف، فرانس پوشکاش، پائولو مالدینی و لیونل مسی در لیست بازیکنانی هستند که نتوانستند افتخار قهرمانی در جام جهانی فوتبال را بدست آورند.

بازیکنان بزرگی قهرمانی در جام جهانی فوتبال را تجربه نکردند

با یکدیگر مروری خواهیم داشت بر ناکامان بزرگ جام جهانی فوتبال :

آلمان غربی (۱۹۷۰)

در شش تورنمنت معتبر ملی قبلی، آلمان‌ها ۴ تورنمنت را باخت در مرحله نیمه‌نهایی پایان داده‌اند. اما در یک زمان کوتاه همه چیز برعکس بود؛ آن‌ها ۹ فینال از ۱۱ فینال خود را در فاصله سال‌های ۱۹۷۰ تا ۱۹۹۸ با پیروزی پست سر گذاشتند. فینالیست ۱۹۶۶ حالا بالغ‌تر شده بود.  فرانز بکن باور و گرد مولر عضوی از آن تیم بودند. کاپیتان اووه زیلر بود که چهارمین جام جهانی خود را پشت سر می‌گذاشت. آن‌ها با گل گرد مولر در وقت‌های اضافه به نیمه نهایی صعود کردند. در نیمه نهایی که بعدها به بازی قرن معروف شد، آن‌ها ردر وقت‌های معمول مساوی کردند. بکن باور با شانه دررفته در این دیدار بازی کرد و گرد مولر در وقت‌های اضافه ۲ گل زد تا تعداد گل‌های خود را به عدد ۱۰ برساند. اما ایتالیا نیز ۳ گل زد تا آلمان‌ها را ناکام سازد.

انگلستان (۱۹۷۰)

درست است که انگستان در جام جهانی ۱۹۷۰ دو بازی از ۴ بازی خود را باخت اما از تیم قهرمان ۱۹۶۶ یک سر و گردن بالاتر بود. گوردون بنک، بابی مور، بابی چارلتون، آلان بال، مارتین پیترز و جف هرست همگی به بلوغ تاکتیکی رسیده بودند. جک چارلتون و نابی استیلز هم بیش از آنچه انتظار می‌رفت خوب ظاهر شده بودند . بریان لابونه، بازیکن اورتون و آلان مولری، بازیکن تاتنهام دیگر نفرات فهرست این تیم را نتشکیل می‌دادند و آلف رمزی در کنار کولین بل، پتر اسگود و. آلان کلارک استعدادهای نابی به شمار می‌آمدند. اما چیزی که از تلویزیون مردم دیدند این حقیقت بود که انگلیس در دو بازی شایسته پیروزی نبود و باخت؛ البته در باخت ۱ بر ۰ آن‌ها به برزیل آن‌ها دیدار خوبی به نمایش گذاشتند و هیچ تیم دیگری کمتر از ۳ گل از برزیل نخورد. باخت ۲ بر ۰ به آلمان خیلی چیزها را به انگلیسی‌ها ثابت کرد. این که هیچ وفت عقب ننشینید، هرگز بازیکن کلیدی خود را تعویض نکنید (به بابی چارلتون برای بازی احتمالی نیمه‌نهایی استراحت داده شده بود) و هیچ‌وقت انتظار نداشته باشید که آلمان‌ها را شکست دهید!

هلند (۱۹۷۴)

از زمانی که نازی‌ها، هلند را ناکام ساختند این تیم دیگر رنگ فینال را ندید، اما آژاکس سه بار توانست جام اروپایی را از آن خود کند. هلندی‌ها با ژنرالی مانند یوهان کرایف در زمین و به سرمربیگری رینوس میشل و با حضور یوهان نیکتنز، شوت‌زنی چون جانی رپ، راب رزنبرینک و بقیه باریکنانش می‌خواست به بهترین جایگاه ممکن برسد. آن‌ها سابقاً کارهای غیرقابل‌تصوری انجام داده بودند: کرایف، گانر اولسن، مدافع راست هلند را در بازی محو کرده بود و واژگان جدیدی برای فوتبال نوشت. آرژانتین مقابل آن‌ها حرفی برای گفتن نداشت و ۴ بر ۰ در هم کوبیده شد، برزیل هم با شرایطی مشابه مقابل هلند تن به شکست ۲ بر ۰ داد. و در فینال آن‌ها در دو دقیقه جلو افتادند اما آلمان را دست کم گرفتند. آن‌ها کامبک زدند و به حضور کرایف در جام‌های جهانی فوتبال پایان دادند؛ کرایف به جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین نرفت و در آن رقابت‌ها نیز هلند در دیدار هلند بازی را به میزبان واگذار کرد.

ایتالیا (۱۹۷۸)

بعد از قهرمانی ایتالیا در جام‌های جهانی ۱۹۳۴ و  ۱۹۳۸، جام جهانی فوتبال ۱۹۷۰ مکزیکوسیتی آخرین جامی بود که آن‌ها تا جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین در آن موفق ظاهر شده بودند. آن‌ها در سال ۱۹۸۲ بار دیگر توانستند عنوان قهرمانی را بدست بیاورند اما آنطور که می‌گویند در جام جهانی ۱۹۷۸ تیم بهتری بودند زیرا طراح صاحب سبکی چون جیانکارلو آنتونونی را به همراه ۹ بازیکن یوونتوس که برای هفت فصل قهرمان سری آ ایتالیا شد در اختیار داشتند. با کامبک ایتالیا مقابل فرانسه‌ای که در ثانیه ۳۷ بازی از آن‌ها پیش افتاده بود، آن‌ها بر هر سه حریف خود در مرحله گروهی غلبه کردند حتی مقابل میزبان و در حور ۷۱ هزار نفر در ال مونامنتال! در مرحله دوم که حکم یک چهارم نهایی و نیمه نهایی را داشت آن‌ها با آلمان غربی ۰-۰ مساوی کردند، آرژانتین را ۱ بر ۰ شکست دادند و هلند را نیز به آسانی با این نتیجه از پیش رو برداشتند اما انزو بیرزوت، وینگر چابک خود فرانکو کازیو را بیرون کشید تا از او را برای فینال احتمالی حفظ کند. ایتالیا با این تعویض عقب نشست و با دو گل چهل یاردی شکست خورد تا رویای خود را در جام جهانی ۱۹۷۸ از دست رفته ببیند.

برزیل (۱۹۸۲)

بازندگان زیبا بهتر از برندگان زشت در یادها می‌مانند. هنوز هم بیشتر از اینکه از قهرمانی ایتالیا در جام جهانی ۱۹۸۲ صحبت بکنند از برزیل در آن سال سخن به میان می‌آید. هواداران در آن روزها اسم‌های بزرگی را می‌شنیدند: زیکو، ادر، سوکراتس، فالکائو- و این‌ها فقط هافبک‌های هجومی بودند. اما نکته اینجا بود که همین‌ها خط حمله برزیل را تشکیل می‌دادند. در مرحله گروهی آن‌ها ۱۰ گل به ثمر رساندند سپس آرژانتین را  بر ۱ از پیش رو برداشتند و این بدان معنا بود که در مقابل ایتالیا فقط به یک تساوی نیاز داشتند. اما شما چطور می‌خواهید ایتالیای آن روزها را مهار کنید؟ با پائولو روسی و بازیکنانی بجنگید که می‌دانند چطور در مقابل شما دفاع کنند. ایتالیا ۳ بر ۲ پیروز شد و خیلی‌ها گریستند!